ساعت زمان و گل های ملی استاد اسدی!

ساعت زمان و گل های ملی استاد اسدی!

ایجاد تعامل با نسل جدید و استفاده از نقطه نظرات جوانان همواره در دنیا مورد توجه بوده و بسیاری از ممالک پیشرفته دنیا در استفاده از پتانسیل و ظرفیت جوانان برنامه ریزی های گسترده ای انجام داده اند. هر چند همگام سازی نقطه نظرات نسل جوان با عقاید دیگر نسل ها کمی زمان بر و چالشی است ولی در مجموع چشمگیری ثمرات چشمگیری دارد و اگر دولتمردان نیز در این مسیر اقداماتی انجام دهند، قطعاً در برداشتن موانع توفیقاتی حاصل خواهد شد. حقیقت امر اگر ریا نباشد بنده هم گاهی اوقات در نوشتن مطالب و سوژه یابی از فرزندم کمک می گیرم. دیشب هم بر اساس این شیوه مرضیه چند دقیقه ای با هم همکلام شدیم و جویای نظرات و راهکارهای کاربردی و غنی شده اش در حل بحران های اخیر، ماجرای برجام، جوجه کشی، کرونا ، حقوق کارگران و دیگر بحران های روز دنیا شدم و بحث و تبادل نظر کردیم. راهکارها و ایده های متفاوتی را با یکدیگر آچار کشی و آنالیز کردیم ولی شاخص ترین راهکار ایشان تلاش برای ساخت ساعت زمان و بازگشت به گذشته بود تا مردم در تصمیم گیری ها، رعایت بهداشت، فاصله گذاری اجتماعی، استفاده بهینه از فضای مجازی، درخانه بمانیم، مسافرت به شمال و ... تجدید نظر کنند! ناگفته نماند که پسر بنده کلاس چهارم ابتدایی است!

این فلش بک به گذشته مرا یاد کتاب «هشت و چهل و چهار » نوشته کاوه فولادی نسب انداخت در بخشی از این کتاب چنین آمده است: « گاهی اوقات در زندگی لازم است آدم پایش را از روی گاز بردارد؛ راهنما بزند؛ آرام آرام بگیرد توی شانه خاکی جاده... ترمز دستی را بکشد و پیاده شود و هر چند کوتاه نگاهی به پشت سر بیاندازد، به مسیر رفته و ردی که از خودش باقی گذاشته!

هر چند اینکار در عصر حاضر چندان میسر نیست. چرا که مردم باید سریع تر به محل کارش برسند یا اگر در مسافرت هستند، بی خیال کرونا، خط ممتد، سرعت مطمئنه، رعایت حق تقدم، رعایت فاصله طولی، توجه به جلو، بستن کمربند و این دست سوسول بازی ها شود و به فقط به شمال، کنار ساحل، لب آب و دود حلقوی قلیان فکر کنند و اصلاً هم نگران شیوع مجدد بیماری، انبوه زباله های رها شده در حاشیه ساحل و جنگل های باران خورده شمال نباشند!

اما از آنجا که دولتمردان و مسئولان ما که اکثراً مویی سفید کرده اند و فعلاً بی خیال قانون بازنشستگی هستند و با نگاه تیز بینی به مسائل اطراف می نگردند، ممکن است توصیه جناب فولادی نسب در خصوص نگاه انداختن به پشت سر را به گوش بگیرند و تا مسیر چهار ساله دوم تمام نشده، راهنما بزنند، آرام وارد شانه خاکی شوند و ترمز دستی را بکشند و به مسیر طی شده نیم نگاهی بیاندازند!

اگر هم برایشان امکان دارد بخشی از شعارها و وعده هایشان را عملیاتی کنند! اگر هم نمی توانند لااقل همین مقدار را حفظ کنند و نگذارند قیمت پراید 100 میلیون تومان شود! باور کنید اگر می گفتند استاد اسدی روزی رکورد گل های ملی دائی را می شکند باور پذیرتر بود تا پراید 70 میلیونی!