واژه باید خود باران باشد!

امروز اگر ریا نباشد قصد داریم بی خیال سیاست و اقتصاد و ورزش و ... شویم و «خشت نو از قالب دیگر بزنیم» و راجع به ادبیات مملکت و واژه گزینی و مُخلفات مربوط به آن افاضات کنیم. راستش را بخواهید ما از همان روز اول که مادر مکرمه مان «یک حرف و دو حرف بر زبانم، الفاظ نهاد و گفتن آموخت» متوجه شدیم واژگان بسیاری از زبان های دیگر گرته برداری شده اند و عین تخم ترتیزک در زبان ما ولو شده اند. بله درست متوجه شدید؛ ما از همان کودکی دغدغه زبان و فرهنگ ادب پارسی داشتیم!
برخی از این کلمات با وجود اینکه معادل فارسی دارند، بد جوری در مملکت ما جا خوش کرده اند و عین عزیزان افاغنه با لغات فارسی همزیستی مسالمت آمیز پیدا کرده اند و قصد مهاجرت هم ندارند. البته در سال های اخیر در مورد کوچاندن آنها اقداماتی صورت گرفته ولی به نظر کافی نمی رسد. رئیس فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی: «یکی از وظایف فرهنگستان یافتن معادل های فارسی برای واژگانی است که از رشته های علمی مختلف وارد زبان فارسی می شوند. فرهنگستان کار خود را در سال 1369 آغاز کرد و در عمر بیست و چهار ساله خود به عنوان سومین فرهنگستان تاسیس شده، به طور مستمر، در حوزه واژه گزینی فعال بوده است. حاصل تجربیات فرهنگستان در این زمینه، پدید آمدن دانشی نو در ایران به نام« واژه گزینی» بوده و امروز مجموعه نرم افزاری ارزشمندی در دست داریم که حاصل این 24 سال تلاش است. او افزود: قادریم دوره کارشناسی ارشد واژه گزینی را در فرهنگستان برپا کنیم و مجوز تشکیل چنین دوره ای را هم از وزارت علوم دریافت کرده ایم.» به نقل از جراید
هر چند برخی از لغاتی که فرهنگستان اختراع کرده خیلی دندان گیر نیستند و باید برای تلفظ آنها هوا را در دهان مچاله کرد یا بلاتشبیه دهان را کج و کوله کرد ولی باز هم تلاش دوستان جای تقدیر دارد. علی ای حال از آنجا که واژگان هم برای خودشان دنیایی دارند؛ روزی به دنیا می آیند و روزی از دنیا می روند و حفظ حرمت آنها واجب است، ما نیز سعی می کنیم با همان طبع نازک اندیش مان که به پهنای سبیل عمو سیفی است، به شیوه مالوف و رسم معهود، نکاتی را در این خصوص بیان کنیم:
الف) جا انداختن عملی: در خصوص جایگزین کردن برخی کلمات پیشنهاد می شود کار به صورت عملی انجام شود تا تاثیر گذاری بیشتری داشته باشد. مثلاً دولت برای برچیدن بساط واژه «سوبسید» و جا انداختن کلمه «یارانه» تقریباً چهل ماهی است که در حال هزینه کردن است. تا جایی کفگیر هم به ته ماهیتابه خورده ولی مردم باز هم ول کن معامله نیستند و معتقدند برای فراگیر واژه یارانه، باز هم باید هزینه کرد! فلذا جا دارد در مورد سایر کلمات هم از این شیوه استفاده کرد. مثلاً دولت می تواند برای حذف کلمه کامپیوتر به هر نفر یک یا به هر خانواده یک دستگاه رایانه بدهد و قس علی هذا ...! 
ب) پاداش نقدی:  ایرانی ها اصولاً انسان های خلاق و هوشمندی هستند. جسارتاً اگر به 350  استاد دانشگاه و صاحبنظر که در 75  گروه مختلف در فرهنگستان مشغول به کار واژه گزینی هستند، مثل گزارشگران فوتبال بر نمی خورد، گاهی اوقات از خود مردم هم برای واژه گزینی کمک بگیریم و در صورت تائید واژه، مبلغی به عنوان پاداش پرداخت شود.
پ) توجیه مجریان و هنرپیشگان: در خاتمه توصیه می شود هنر پیشگان و مجریان را نیز توجیه کنند که پدر آمرزیده ها؛ یک هیات 24 سال است تلاش دارد زبان فارسی را از برخی واژگان فرنگی پالایش کند و نباید تمام زحمات فرهنگستان را ندید گرفت و ته مانده استامبولی را دوباره با کمچه روی دیوار مالید!