خوب کلیدی در بر بسته را!

انتخابات ریاست جهموری هم بالاخره با همه کش و قوس هایش به پایان رسید و صاحب جدید کلید ساختمان ریاست جمهوری شناخته شد. البته این انتخابات با انتخابات سایر ادوار، تفاوت های زیادی داشت و مردم برای جمع بندی و انتخاب گزینه مورد نظرشان از رسانه های صوتی و تصویری بیشتر بهره بردند. همین عمو سیفی خودمان، یکی از این گوشی های بزرگ که اندازه جعبه مداد رنگی 36 تایی است خریده بود و دائم در حال مطالعه سایت ها و خبرگزاری های مختلف بود و سلام ما را به زور جواب می داد! اما سرانجام جناب آقای روحانی منتخب مردم شد و به قولی «پی گشادن درهای بسته می‌آید . . . گرفته زیر بغل‌ها کلیدهای نجات!» ایشان همان روز اول در نشست خبری هم نشان داد که شم خبرنگاری و ژورنالیستی بالایی دارد و همچنین در ارائه پاسخ های آبدار و مشتی! (امیدواریم ایشان بیشتر هوای خبرنگاران و طنز نویسان را داشته باشد و اوضاع اقتصادی نشریات هم روبه راه شود) به هر تقدیر در این شرایط که اوضاع اقتصادی مردم چندان رو به راه نیست و در وهله اول مردم منتظر باز گشایی قفل مشکلات اقتصادی توسط ایشان هستند و ملت متفق القول بر این باورند که «زمانه به دست تو دادم کلید» چرا که بعد از پایان انتخابات ایشان رئیس جمهور همه مردم است و مرز بندی و جناج بندی هیچ معنایی ندارد. در همین راستا ما هم طبق وظیفه چند پیشنهاد به منظور بازگشایی هر چه سریعتر قفل های موجود ارائه می کنیم: الف) باز کردن قفل ها به زبان خوش: در این مدت که عده ای خون مردم را در شیشه کرده بودند و با انبار کردن مایحتاج مردم قفل های اقتصادی را دو چندان کرده بودند، خودشان مثل بچه آدم این قفل را باز کنند و نگذارند کار بیشتر از این بیخ کند. ب) معرفی قفل: مردم اگر اطلاعاتی در خصوص قفل های مختلف دارند، به مسئولین گزارش کنند تا دولت در رفع مشکلات مردم سریعتر عمل کند. پ) تزریق امید: امید است دولت جدید در بازگشایی قفل های مختلف موفق باشد و نشود خدای ناکرده چنین شود «قفل او دل کش تر است از صد کلید...»