نامزد کوی قلندر شدم!

 این انتخابات هم برای خودش عالمی دارد. البته منظورمان انتخابات شوراها است که عید امسال را تا حدود زیادی تحت تاثیر قرار داد و مردم اصلاً به کمبود یا نبود پسته در ظرف آجیل توجه نداشتند. ولایت شما را نمی دانم ولی در ولایت ما هر که را بینی، ژن احساس تکلیفش گل کرده و اگر در گذشته «هم در آن سر برهنه جمعی را / پای بر فرق فرقدان می دیدید»، الان زمانه عوض شده و ملت را می بینید که همه با کت و شلوار به استقبال انتخابات شورا ها رفته اند و حرف سخنگوی دولت عین صواب است که فرموده بیش از یک میلیون نفر در انتخابات شورا ها کاندیدا می شوند. به واقع چنین به نظر می رسد که ژن احساس تکلیف «جهان را ببخشید بر چار بهر / یکایک همه نامزد کرد شهر!»
تبلیغات زود تر از موعد و زیر پوستی و چراغ خاموش هم از ماه ها قبل شروع شده و در ایام نوروز هم به سلامتی رشد چشمگیری داشت. از ارسال پیامک تبریک نوروز و چاپ کارت ویزیت درج مشخصات و مدارج علمی گرفته تا دید و بازدید های سر زده و دست جمعی و نصب بنر تبریک به مناسبت عنوانی که 6 ماه قبل کسب شده بود! جالب اینکه همه افرادی که قرار است در این وادی خود را محک بزنند – از راننده و خواننده و بازاری گرفته تا کارمند و معلم و استاد دانشگاه و ... – کلهم اجمعین از میزان بالای رای خود حکایت می کنند و به قول عمو سیفی « ترا ای پسر گر چنین است رای» چرا برای سایر انتخابات کاندیدا نمی شوید و باقی ماجرا! علی ایحال ذکر این نکته ضروری است که کاندیداتوری در انتخابات شورا های شهر علاوه بر نیاز به داشتن شرایط اولیه نظیر مدرک تحصیلی، کارت پایان خدمت، شرط سنی، 12 قطعه عکس، کپی کارت ملی و شناسنامه و ... نیاز به مولفه های ثانویه دیگری نیز دارد. داشتن تجربه و سابقه مدیریتی، سوابق اجرایی، خلاقیت و نو آوری، حُسن شهرت، سواد اطلاعاتی، خدا ترسی، شهامت، عدالت و ... هم از جمله مولفه هایی هستند که مردم هنگام رای دادن به آنها توجه دارند. بنابراین پیشنهاد می شود دوستانی که قصد ثبت نام در این دوره از رقابت های شوراها را دارند فقط به داشتن کت وشلوار اکتفا نکنند و به قول «نقی معمولی» اگر فرصت کردند در لابلای تفکرات عمیق و برنامه های اقتصادی شان، مولفه های ثانویه را نیز مد نظر قرار دهند! جای دوری نمی رود...